به نام خدای مهربان
......... .....
من مسلمانم.
قبله ام یک گل سرخ٫
جانمازم چشمه ٫مهرم نور٫
دشت سجاده من ٫
من وضو با تپش پنجره ها میگیرم.
در نمازم جریان دارد ماه٫جریان دارد طیف.
سنگ از پشت نمازم پیداست:
همه ذرات نمازم متبلور شده است .
من نمازم را وقتی می خوانم
که اذانش را باد ٫گفته باشد سر گلدسته سرو
من نمازم را پی ؛تکبیره الاحرام؛ علف می خوانم
پی قد قامت موج.
کعبه ام بر لب اب
کعبه ام زیر اقاقی هاست.
کعبه ام مثل نسیم می رود باغ به باغ٬می رود شهر
به شهر
؛حجر الاسود ؛ من روشنی باغچه است .
...................
سهراب سپهری
بارک الله ٬ آفرین به خانم پیروزمند . کاش خانم میرزا کوچکی هم مثل شما انگیزه ی نوشتن داشت . ایشون نویسنده ی جالب توجهی است.